Artikel Terra Architectura
Algemeen directeur van de Koninklijke Ginkel Groep, Wim van Ginkel, is al jaren bezig om op een of andere manier de waarde van groen een economische lading te geven. Met de scriptie van zijn medewerker Bart Dijkman is een weg in geslagen, of in ieder geval een richting aangegeven van hoe de groenbranche groen een economische lading te geven. Bart Dijkman studeerde als bachelor af aan de Christelijke Agrarische Hogeschool in Dronten opleiding Management en Beleid Buitenruimte met een scriptie getiteld ‘Naar een economische waarde van groen’.
Wim van Ginkel:
‘Aan groen worden heel veel waarden toegekend. Ik noem ten eerste de maatschappelijke waarde. Men doet zijn best om deze waarde in geld uit te drukken. Het probleem hierbij is, dat we allemaal weten dat het groen maatschappelijke waarde heeft, maar het staat nergens. Het groen heeft waarde als flora en fauna, als biodiversiteit, in de zin van beleving en welbevinden, het bevordert de gezondheid, de luchtkwaliteit, de waterberging, en energiebesparing, het verhoogt de waarde van onroerend goed, bevordert Co2 afvang en geluiddemping. We maken dankbaar gebruik van deze waarden binnen het huidige thema van ons bedrijf; wij zeggen dat we duurzaam aan het vergroenen zijn. Want in wezen zijn we met het planten van een boom of een goede vaste plant, bezig om materiaal aan Nederland toe te voegen. En dat is goed voor de waarden die ik net heb opgenoemd.
Mijn punt is, dat wanneer je naar al het groen in Nederland kijkt, dus ook naar het gemeentelijk groen, dat die enorme oppervlakte eigenlijk geen economische waarde heeft. Het kan je dus overkomen als groenvoorziener of hovenier, dat je een project voor een bedrag van 10.000 euro of zelfs een miljoen euro maakt, en dat wanneer je de laatste boom in de grond hebt gezet de gemeente het project niet meer als investering ziet maar als kostenpost is afgedaan. Je ziet de investering nergens meer terug op de gemeentelijke balans. De gemeente hoeft het project dus niet te onderhouden. Als in dezelfde straat een weg is aangelegd dan vind je die zèker terug op de gemeentelijke balans. Terwijl groen toch uit dezelfde pot van de belastingbetaler komt. Alleen de gemeente ziet dat blijkbaar anders. Als je daar goed over nadenkt is dat vreemd, want dat gebrek aan onderhoudsverplichting leidt ertoe dat de groenbranche noodlijdend blijft. En die is echt noodlijdend met rendementen van 1 tot 3 procent.’
Duurzaamheidswerkers – Terra Architectura
Bron: Terra Achitectura
Interview en foto’s: Henk Dijkman
